رؤیای نیمه شب تابستان

شبیه صدای شکستن برف زیر نور ماه

۶ مطلب در مهر ۱۴۰۳ ثبت شده است

شبیه آهو

خواب می‌بینم پدر شدی.

یه پسر تپل سفید که شبیه آهوئه، ولی چشمای تو رو داره. من کجام که اینو می‌فهمم؟ نمی‌دونم، یادم نیست.

ولی مادر بچه‌ات من نیستم، یه دختر دیگه است. 

توی خواب یاد اون صبحی می‌افتم که خواب دیده بودی م. حامله است ولی بچه‌اش بچه‌ی تو نبود و من به خوابت حسودیم شد و تو از حسادت من کلافه شدی.

مادر بچه‌ات من نیستم، ولی بچه‌ات دوست داشتنیه و با دیدنش دلم می‌ره.

بعد می‌فهمم تو گفتی نمی‌خوایش، دختره گفته نمی‌خوادش و من دارم یه راهی پیدا می‌کنم بگم بچه رو بدین به من، نسپرینش به پرورشگاه. بعد حساب و کتاب می‌کنم که اگه ماشین جدیدمو بفروشم احتمالا بتونم یه جای کوچیک بگیرم واسه خودم و بچه. بچه‌هه چشمای تو رو داره و بوی مامان بانو رو می‌ده. همه کار می‌کنم تو نفهمی و ولی بچه رو بدن به من.

اسمشو چی گذاشتی یادم نیست، ولی اسمشو دوست داشتم تو خواب.

از خواب بیدار می‌شم و به این فکر می‌کنم چقدر دوست داشتی پدر شی یه روزی، دختر داشته باشی و دخترت رفیقت باشه.

به این فکر می‌کنم پدر بودن بهت میاد، اگه بمونی و پدری کنی براش.

بعد از این فکر دلم آتیش می گیره، که پدر بودن بهت میاد، حتی اگه یه مادر بچه‌ات من نباشم. 

کی تموم می‌شه این روزا و این خوابا؟

کی برمی‌گردم به دنیای واقعی؟ 

تو احتمالا یه سر دیگه شهر داری زندگی‌تو می‌کنی و حتی منو یادت نیست و من، جلوی آدما ادای دویدن درمیارم ولی گیر کردم تو تصویرات، تو عطرت، تو چشمات و توی صورت همه‌ی آدمای این شهر دنبال تو می‌گردم و هیچکس تو نیست.

کی عبور می‌کنم و ازت بین جمعیتی که اومدن به استقبالم دنبال تو نمی‌گردم؟ تو مهمونای نشست دنبال تو نمی‌گردم؟ تو عوامل کارا دنبال تو نمی‌گردم؟

چی قراره دلمو آروم کنه یه روز؟

کی پاسخگو این شبای بی‌اتمام بی‌قراریه؟

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رؤیا عطارزاده اصل

نوزده ماه

این پسره داره همه‌ی زورشو میزنه ولی من احمق دنبال اینم چطور تو رو پیدا کنم از دور ببینمت حتی یه لحظه...

حالا که دقیقا شد نوزده ماه، بدونم کجایی؟ خوبی؟ چیکار کنم چیزی اذیتت نکنه؟ 

بعد همزمان لعنتت می‌کنم که انداختیم تو این درد.

روم نمیشه تو چشم آدما نگاه کنم چون این همشون منو یاد تو می‌اندازن و هیچ‌کدوم تو نیستن.

روم نمیشه دروغ بگم و بازی‌شون بدم چون هیچ‌کس حقش این درد نیست.

روم‌ نمیشه، چون حالا که دقیقا شد نوزده ماه دیگه باید رد می‌شدم ولی این شبا، این شبای لعنتی مگه تموم می‌شن...

ساعت ۱۲ میام خونه که همه‌ی اتوبانا رو دور بزنم گریه‌هام که تموم شد برسم خونه، که همه خواب باشن و کسی نبینه حالمو.

گفته بودن آدم من تویی و می‌مونی، گفتی نیستم و رفتی، آدما حق دارن برن.
کاش منم برم، حالا که دقیقا شد ۱۹ ماه.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رؤیا عطارزاده اصل

لعنت

لعنت بهت، چون درست تو این شبایی که باید کنارم باشی نیستی،

که نشونم دادی بغلت چقدر امن بود و ازم گرفتیش، 

که باعث شدی فکر کنم می‌شه امید داشت ولی ناامیدم کرد.

لعنت بهت، که همه‌ی زخمامو خوب کردی و جای همشون بزرگترین دردم شدی.

لعنت بهت، که امشب وسط این درد بی‌پناهیم نیستی.

لعنت.

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رؤیا عطارزاده اصل

پشت در

یک روز که از همه‌چیز دست کشیدم

‏تا برای تو خانه‌ای باشم،

‏پشت در ماندم.

‏قلبی اگر داشتی، برای این جمله

‏ساعت‌ها گریه می‌کردی.

 

 

 

👤✍ آیکوت اُوزجان

 

 

@Papiliouo

 

پی‌نوشت: چطور می‌شه عبور کرد؟

۰ نظر موافقین ۱ مخالفین ۰
رؤیا عطارزاده اصل

یعنی؟!

یعنی واقعا تو دلت تنگ نشد؟ 

تو اون خیابونا؟ هر بار که بارون اومد؟ برف اومد؟ 

تو‌ روزای گرم یاد اون قطره‌ی تلخی که برات گرفتم نیفتادی؟ 

یاد بستنیای بعد از ظهر؟ 

یاد چرتای اروم روی مبل؟ 

یعنی وقتی آهنگامونو شنیدی، دلت نلرزید؟ 

یعنی وقتی من هنوز دستم تیر می‌کشه به یادت، تو حتی یه بارم یادم نکردی؟ 

یعنی بی‌معرفتی انقدر ته نداره؟ 

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رؤیا عطارزاده اصل

قول

به دخترا قول می‌‌دم به آدما فرصت معاشرت و آشنایی بدم؛ 

به رامین قول می‌دم سنگ برندارم و سیزیف نشم که یه جایی له شم زیر آوار؛ 

به خودم قول می‌دم دیگه نذارم درد بکشه، که اعتماد نکنم، که همون وایسم عقب حتی اگه لازم شد به دخترا دروغی بگم رفتم بیرون با فلانی و ازش خوشم نیومد، و نقشمو خوب بازی کنم که باور کنن حتما اون ادم یه ایرادی داشته؛ 

ولی تنهایی سفت خر گلومو می‌چسبه، اونجا که ترسیدم وسط اتوبان و باید خودم حلش کنم چون تا بوده همین بوده و من خودم از پسش باید بربیام، اونجا که همه دارن کوهو دوتایی بالا می‌رن ولی من دستمو گرفتم به زانوم و مواظبم زخماش تازه نشن و ادامه بدم، چون تازه درد اون لحظه‌ی دور شدنت و رفتنت و پست سرتم نگاه نکردن کم شده؛

من آدم بدقولی نیستم، 

ولی چجوری باید پای قول خودم به خودم وایسمو آدمای دورمم ناامید نکنم و تنها هم نمونم؟

این چه معادله‌ی عجیبیه وقتی انقدر ترسیدی از آدما، ولی از تنهایی هم می‌ترسی و هیچکس و خیچ‌چیز دیگه امن نیست؟!  

۰ نظر موافقین ۰ مخالفین ۰
رؤیا عطارزاده اصل